Hoe op Curaçao mijn nieuwe hobby ontstond

Daar waren we dan, op het Caribische Curaçao. De witste stranden die ik tot nu toe heb gezien en het meest blauwe en heldere zeewater. Samen met mijn vriend genoot ik twee jaar geleden van een welverdiende relaxvakantie (iets met verbouwen en verhuizen). Terwijl wij lekker aan ons bijna-privézwembad lagen, waren mijn ouders druk in de weer in ons nieuwe appartementje. Ach, verschil moet er zijn ;) Wat ik van tevoren niet had kunnen bedenken, is dat ik op dit eiland, ver van huis kennis ging maken met mijn nieuwe hobby.

Een jaar eerder, toen we op Kreta onze eerste vakantie samen vierden, stond het eigenlijk al op de planning. Maar toch kwam het er op de één of andere manier niet van. Achteraf denk ik dat ik gewoon niet durfde. Op Curaçao moest het dan toch echt gaan gebeuren. Het heldere en warme zeewater en de Nederlands sprekende mensen trokken ons over de streep. We gingen het doen; een duik onder water!

Hier ging het gebeuren, mijn eerste échte duik onder water.

9:45 uur: Ik vind dit zó niet leuk

Oh mijn god! Waar ben ik aan begonnen? Terwijl ik in mijn wetsuite en met een gigantische fles op m’n rug door het zwembad probeer te flipperen vraag ik mij dit af. Op dit moment wil ik het liefst omhoog zwemmen, mijn mondstuk van me afgooien en die verschrikkelijk irritante zwemvliezen uitschoppen. Maar ik moet dit volhouden, want mijn vriend wil dit heel graag en hij zou het wel fantastisch vinden. Dan ben ik straks weer sjaak afhaak, no way. Oke, nog even doorzetten, veel erger zal het wel niet worden. Haha, dat had ik gedacht..

Een van de dingen die je leert tijdens een introductieduik is het gebruiken van je reservemondstuk. Dus, ik zak alles behalve sierlijk naar de bodem van het zwembad, doe mijn mondstuk uit en zwaai met mijn arm naar achter. Ik pak met een beetje geluk mijn reservermondstuk en stop het in mijn mond. Ah, eindelijk weer ademha.. of toch niet. Paniek, paniek, mijn reservemondstuk blijkt stuk. Super, dat kan er ook nog wel bij! Dat maakt mijn eerste duikervaring, die toch al waardeloos was, compleet.

Een klein kwartiertje later stappen we het zwembad uit en ik vraag me serieus af of ik überhaupt de zee nog in wil met al die heisa op m’n rug. Het is me zó vies tegen gevallen en zal het in de zee dan echt zo anders zijn?

10:26 uur: Huh?! Dit is fantastisch!

Ik zie je denken, that escalated quickly. Uh, ja! Nadat ik mezelf had afgevraagd waarom ik dit zo graag wilde en herinnerde hoeveel geld deze duik al had gekost, stemde ik toch maar in met een duik in zee. Daar gaan we dan. Zo vanaf het witte strand lopen we de blauwe zee in. Eerst dobberen we nog even in het water, maar al snel doen we ons mondstuk op en zakken naar beneden. En dan..

Dan vergeet je alles! Ik vergeet me druk te maken om mijn ademhaling, ik vergeet hoe lastig ik het vind om te zwemmen met die stomme flippers en ik vergeet dat ik dit een paar minuten geleden helemaal niet wilde. Dit is geweldig, fantastisch, super gaaf en alles daartussenin! Ik zwem tussen allerlei gekleurde vissen en koraal en het water is zó helder. Het enige geluid dat je hoort zijn de bubbeltjes die uit je Volgens mij ben ik als een idioot aan het rondzwemmen en geniet ik met een brede grijns van alles wat er om me heen gebeurt, but I don’t care. Hoe ellendig lang de les in het zwembad leek te duren, zo snel vliegt de tijd nu voorbij. We duiken tot ongeveer negen meter beneden zeeniveau om na een klein half uurtje (denk ik) weer boven te komen.

10:58 uur: Aaah, ik wil nog een keer!

Oke, ik ben om! Kunnen we nog een keer? Nooit gedacht dat ik dit zo vet zou vinden na die verschrikkelijke praktijkles in het zwembad. Het is zo bijzonder om onder water adem te halen en een hele nieuwe wereld te zien. Ik heb nu al zin in de volgende keer! Helaas zijn de prijzen op Curaçao niet te zuinig en houden we het bij deze ene introductieduik. Maar, dit gaan we hoe dan ook vaker doen en dat duikbrevet klinkt ook lang niet zo gek meer.

Een uurtje later zitten we met een bord tapas na te praten en na te genieten van onze eerste scubadive. Zal ik nu dan toch maar eerlijk opbiechten dat ik de duik in het zwembad helemaal niks vond en bijna wilde kappen? Mijn vriend was me voor. “Weetje” zei hij. “Het is maar goed dat jij het zo leuk vond, want ik durfde bijna de zee niet meer in na die praktijkles in het zwembad”.

 

 

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: